Diary
#1 20th January 2014
Hellooo my dear readers :)!
I just wanted to create apersonal base, and I think it would be a good idea to share my thoughts and feelings with you. Most conftable for me would be writing in different languages, I hope that this is ok for everyone of you.
Well, now let's start. Λοιπόν παιδάκια μου καλά.. Που να ξεκινήσω, δεν ξέρω.. Δεν έχω σκοπό να σας μιλήσω αναλυτικά για όλο το παρελθόν μου. Τα πιο σημαντικά είναι ότι ζω μάζι με τον πατέρα μου στην Αθήνα, η καταγογή μου είναι απο Τρίκαλα, η αδελφή μου μένει μαζι με την μητέρα μας στη Γερμανία, τις οποίες τις επισκέφτομαι συχνά και εδω στην Αθήνα πηγαίνω στη Γερμανική Σχολή, επειδή μεγάλωσα στη Γερμανία. Δουλεύω δυο με τρείς φορές την εβδομάδα ως νταντά, προσέχω δυο υπέροχα κοριτσάκια και τα σαββατοκύριακα βοηθάω καμιά φορά σε ενα μαγαζάκι. Αυτο που μου έφτιαξε το κέφι και την ψυχολογία, μετά απο μερίκα χρόνια, να πω στεναχώριας, οχι ακριβώς, απλά μετά απο κάποιο καιρό που πέρασα αρκετά άσχημα με κακή ψυχολογία, είναι το αγόρι μου. Απο φιλίες και βλακείες μπορώ να σας πω πολλές ιστορίες, αλλά παιδία, άλλο θέμα αυτο, άλλο ποστ, άλλη μέρα. Πολλά τα λόγια, σ'αυτή τη σειρά θα σας λέω τον πόνο μου, τα αισθήματά μου και γενικά απλα θα σας λέω αυτά, που δεν θέλω, ή δεν μπορώ να τα πω σε άλλα άτομα, ίσως σε αυτούς που είναι κοντά μου.
Have fun lovers! <3
I just wanted to create apersonal base, and I think it would be a good idea to share my thoughts and feelings with you. Most conftable for me would be writing in different languages, I hope that this is ok for everyone of you.
Well, now let's start. Λοιπόν παιδάκια μου καλά.. Που να ξεκινήσω, δεν ξέρω.. Δεν έχω σκοπό να σας μιλήσω αναλυτικά για όλο το παρελθόν μου. Τα πιο σημαντικά είναι ότι ζω μάζι με τον πατέρα μου στην Αθήνα, η καταγογή μου είναι απο Τρίκαλα, η αδελφή μου μένει μαζι με την μητέρα μας στη Γερμανία, τις οποίες τις επισκέφτομαι συχνά και εδω στην Αθήνα πηγαίνω στη Γερμανική Σχολή, επειδή μεγάλωσα στη Γερμανία. Δουλεύω δυο με τρείς φορές την εβδομάδα ως νταντά, προσέχω δυο υπέροχα κοριτσάκια και τα σαββατοκύριακα βοηθάω καμιά φορά σε ενα μαγαζάκι. Αυτο που μου έφτιαξε το κέφι και την ψυχολογία, μετά απο μερίκα χρόνια, να πω στεναχώριας, οχι ακριβώς, απλά μετά απο κάποιο καιρό που πέρασα αρκετά άσχημα με κακή ψυχολογία, είναι το αγόρι μου. Απο φιλίες και βλακείες μπορώ να σας πω πολλές ιστορίες, αλλά παιδία, άλλο θέμα αυτο, άλλο ποστ, άλλη μέρα. Πολλά τα λόγια, σ'αυτή τη σειρά θα σας λέω τον πόνο μου, τα αισθήματά μου και γενικά απλα θα σας λέω αυτά, που δεν θέλω, ή δεν μπορώ να τα πω σε άλλα άτομα, ίσως σε αυτούς που είναι κοντά μου.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen